Nincs bejelentkezve | Belépés | Regisztráció
Név | Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej w Elblągu sp. z o.o. | |||
Előnézet | PKS | |||
Közlekedési társaság attribútuma | ||||
Egyéb információ | Pojazdy ciężarowe firmy PKS Elbląg W pierwszej połowie 1945 roku na Wybrzeże Gdańskie przybyła 35 osobowa delegacja, w skład której wchodziło 20 kierowców i mechaników, z zadaniem zorganizowania państwowego, publicznego transportu samochodowego pod nazwą „Okręgowy Urząd Samochodowy”. Ze względu na ogromne zniszczenia Gdańska, pierwsza siedziba Okręgowego Urzędu Samochodowego mieściła się w Sopocie, przy ulicy 20 Października nr 743 /później, do 1969 roku mieściła się tam Placówka Terenowa Oddziału gdańskiego. W drugiej połowie tegoż roku zmieniona została nazwa Okręgowego Urzędu Samochodowego na „Państwową Komunikację Samochodową”, nadal z siedzibą w Sopocie, której podporządkowane zostały stacje PKS w Elblągu, Tczewie i Kwidzynie. W marcu 1947 roku Państwowa Komunikacja Samochodowa przenosi się już na stałe do Gdańska. Pomimo tego, że oficjalne powołanie do życia Państwowej Komunikacji Samochodowej datuje się z chwilą ogłoszenia Dekretu z dnia 16 stycznia 1946 roku, jeszcze przed oficjalnym przejęciem władzy od strony radzieckiej, w Elblągu powstaje w pierwszej połowie 1945 roku terenowa agenda Państwowego Urzędu Samochodowego, z której w październiku 1945 roku powstaje Państwowa Komunikacja Samochodowa. Ówczesna oficjalna nazwa tej firmy brzmi: Państwowa Komunikacja Samochodowa w Gdańsku, Stacja nr 1 w Elblągu. Ta nowo powstała placówka, służbowo podlegała Bazie PKS w Gdańsku. Siedziba Stacji nr 1 mieściła się w ocalałych budynkach przy ówczesnej ulicy Zielonej nr 1. (dziś w tym miejscu stoi budynek, w którym znajduje się restauracja „Kaliningradzka”) jej pierwszym kierownikiem został Mieczysław Szczerbiński. Początkowo firma liczyła jedynie 5 osób załogi oraz posiadała jeden 4-tonowy samochód ciężarowy. Baza posiadała bardzo skromne zaplecze techniczne o warsztacie niezwykle prymitywnym. Porzucone w okolicach i ściągane przez załogę wraki, różne ich części, platformy poddawano reperacjom i tak tworzono pierwszy tabor samochodowy, figurujący jako mienie tej placówki. Już jesienią 1945 roku staraniem całej 12 osobowej wówczas załogi uruchomiona została pierwsza linia pasażerska z Elbląga do Bydgoszczy, obsługiwana przez samochody ciężarowe marek: Henschel, Büssing, Opel przystosowane do przewozu osób. Na początku 1946 roku wyremontowano kilka wraków pojazdów ciężarowych marki Mercedes GMC, w ramach pomocy ze Związku Radzieckiego otrzymano kilka sztuk samochodów marki „GAZ” i „ZIS”, a również przejęto samochody ciężarowe z UNRRA (Studebacker) i mogły rozpocząć się przewozy towarowe, głównie artykułów żywnościowych. Eksploatowane przez 2 i pół roku pojazdy przy jednoczesnym braku dostaw skończyły swą żywotność. Sytuacja w taborze, szczególnie w pierwszych latach funkcjonowania przedsiębiorstwa była tragiczna. Żeby zapewnić ciągłość dostaw towarów do placówek handlowych firma zdecydowała się zatrudnić wozaków (posiadaczy konia z wozem) do transportu na terenie miasta. Stan ten trwał dość krótko, ale jak widać PKS również musiał posługiwać się „alternatywnymi” środkami komunikacji i transportu. W roku 1947 a następnie w 1948 w wyniku zmniejszenia się starego, wyeksploatowanego taboru, przy zupełnym braku dostaw następuje redukcja pracowników. W okresie od kwietnia 1948 do 31 grudnia 1949 roku, PKS w Elblągu funkcjonuje w ramach agendy przedsiębiorstwa C.Hartwig. W tym czasie przychodzi zawarcie przez Polskę kilku umów międzynarodowych, w konsekwencji czego placówka elbląska zwiększa swój stan posiadania o trzy samochody ciężarowe o dużym tonażu. Natychmiast powiększa się zasięg usług i operatywność, czego wynikiem jest otwarcie placówki terenowej w Szczytnie. Następnie tworzy się na tej bazie przedsiębiorstwo „Dowozu Drobnicy” skupiające się na przewozach wszelkich przesyłek drobnicowych od Ekspedycji Towarowej PKP bezpośrednio do adresata. Pod koniec roku 1949 powstają dodatkowo jeszcze dwie placówki terenowe w Braniewie i Ostródzie. Taki stan wymaga ogromnej koordynacji oraz nowej filozofii funkcjonowania. Łącznie pod koniec roku 1949 Ekspozytury dysponują 31 samochodami ciężarowymi o łącznym tonażu blisko 140 ton, a w organizacji wewnętrznej funkcjonują następujące komórki, jak: sekcja ruchu, sekcja planowania, płac, kadr itd. Z dniem 1 stycznia 1950 roku na mocy specjalnej Uchwały KERM (Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów), w całym kraju następuje połączenie trzech przedsiębiorstw transportowo-spedycyjnych (C.Hartwig, Spedytor i PKS) w jedno przedsiębiorstwo Państwowa Komunikacja Samochodowa. W wyniku tej zmiany, dotychczasowe przedsiębiorstwo C.Hartwig w Elblągu staje się Ekspozyturą PKS w Elblągu. Powyższa decyzja zbiegła się z likwidacją 6 Pułku Lotnictwa Szturmowego, który stacjonował na lotnisku elbląskim. Ten przypadkowy zbieg okoliczności był powodem do radości, bowiem pojazdy mechaniczne z likwidowanej jednostki wojskowej zasiliły ubogo wyposażoną w samochody ciężarowe, nowo powstałą ekspozyturę - i w ten sposób wojskowe pojazdy mechaniczne zamiast trafić na złomowisko, zasiliły park maszynowy elbląskiego PKS. Siedziba firmy też została zmieniona, bowiem baza przy ul. Zielonej, w międzyczasie uległa likwidacji. Od momentu powołania nowej firmy mieści się ona przy placu Grunwaldzkim 4/5 zostały przejęte po Państwowym Urzędzie Samochodowym budynek administracyjny, warsztaty i hala fabryczna i jako Ekspozytura podlega Okręgowej Dyrekcji PKS w Gdañsku. Pierwszym kierownikiem tej nowo powstałej Ekspozytury Elbląskiej został mianowany Wincenty Rankowski. Rok 1950 stał się początkiem realizacji słynnego już planu 6-letniego. Plan zakładał, że w ciągu najbliższych 6 lat nastąpi w Polsce zwiększenie przewozów towarowych wszystkimi środkami transportowymi do 323 mln ton tj. o 117% oraz przewóz osobowy do 1.083 mln. osób tj. o 104% w porównaniu z rokiem 1949. Ponadto powinno nastąpić zwiększenie wydajności w transporcie samochodowym o 67% i obniżenie kosztów o 32%. Ogólna liczba samochodów ciężarowych według założeń planu 6-letniego winna wzrosnąć o 106%. Z tym również związane były plany budowy ponad 6,5 tys. km nowych dróg oraz remontu prawie 4 tys. dróg utwardzonych. Po decyzjach planu-6 letniego przedsiębiorstwo zaczêło się bardzo dynamicznie rozwijać. Najbardziej dynamiczny okres rozwoju przypada na lata 1951-55. Dostawy silnikowego taboru ciężarowego wynoszą 114 sztuk i przedsiębiorstwo w tym czasie dysponuje już 145 samochodami silnikowymi o łącznej ładowności 577 ton. Załoga liczy 346 osób. Od kwietnia 1950 roku do września 1954 ekspozyturą zarządza kolejno siedmiu szefów. We wrześniu 1954 roku kierownikiem ekspozytury mianowany zostaje Witold Palczewski. Tworzone są nowe stacje terenowe. W Malborku przy ul. Jasnej 11 oraz Kwidzynie przy ul. Topolowej 2. Ponadto podobne bazy powstają w Nowym Dworze Gdańskim przy ul. Dworcowej 8, a od gdańskiej ekspozytury zostaje przejęta stacja PKS w Dzierżgoniu przy ul. Elbląskiej 34. Tak więc około roku 1956 elbląska ekspozytura PKS obejmuje swym zasięgiem największy terytorialnie obszar byłego woj. Gdańskiego, to jest cały obszar woj leżący po prawej stronie Wisły. Pisząc o tym, jakże dynamicznym okresie rozwoju elbląskiej ekspozytury PKS, warto wspomnieć o kilku bardzo istotnych wydarzeniach z tego okresu. Pierwsze to cały zakres problematyki szkolenia zawodowego kierowców. Otóż w owym czasie zostały zorganizowane specjalne Ośrodki Szkolenia Motorowego. Państwowe ośrodki miały swoje siedziby we wszystkich większych miastach kraju, w tym i w Elblągu. To właśnie one organizowały specjalne kursy zawodowe. Człowiek po ukończeniu kursu otrzymywał Prawo Jazdy. Już jako kierowca stawiał się w zakładzie pracy gdzie winien pod okiem doświadczonego instruktora kierowcy przejechać minimum 2 tys. km. W praktyce tych km było znacznie więcej, bowiem doświadczony kierowca instruktor musiał adeptowi pokazać racjonalną obsługę konkretnego pojazdu, jego konserwację, wymiany oleju (w owym czasie były stosowane oleje sezonowe) oraz nauczyć usuwania drobnych awarii, no i całorocznej eksploatacji. Poza tymi informacjami praktykantowi była stwarzana możliwość samodzielnego prowadzenia pojazdu połączona z praktycznym poznawaniem geografii Polski oraz sposobu załatwiania różnych spraw przypisanych kierowcy (dokumenty, faktury itd.) podczas wyjazdów poza Elbląg. Praktyka kończyła się egzaminem i stosownym wpisem do Książki Kierowcy gdzie były odnotowane wszystkie typy pojazdów, którymi dany człowiek miał prawo się samodzielnie posługiwać. W ślad za postępującą stabilizacją, rozwija się zagadnienie ekonomiki przedsiębiorstwa. Przykładowo placówki zorganizowane w Szczytnie, Braniewie i Ostródzie okazują się nierentowne, przez to ulegają likwidacji. Pozostają tylko bazy rentowne. Dla uzupełnienia sieci kolejowej w roku 1956 ekspozytura PKS w Elblągu po 7-letniej przerwie włącza w swoją działalność projekt utworzenia przewozów pasażerskich, do których na początek przystosowuje 2 samochody ciężarowe. Inauguracja jest jeszcze skromna, ale jak wielkie były potrzeby, dowodzi błyskawiczny rozwój komunikacji pasażerskiej. Na potrzeby komunikacji pasażerskiej w 1957 roku elbląski PKS otrzymuje 10 autobusów, które w krótkim czasie obsługują 14 linii o długości 396 km. Podczas pierwszego roku obsługi komunikacji pasażerskiej przewieziono 510 tys. pasażerów. Już w roku następnym znów wzrasta tabor autobusowy, najpierw do 21, w 1960 do 37, 1965 do 79, a w 1967 do 85 o łącznej ilości 3838 miejsc pasażerskich. W roku 1958 autobusy w ilości 21 na 19 liniach stałych o długości 548 km przewiozły 981 tys. osób. Z roku na rok wzrasta przewóz, a wraz z ilością autobusów powstają nowe połączenia i nowe linie. Ich ilość zwiększa się do 31 połączeń o łącznej długśoci 824 km, z których korzysta 1.852.359 pasażerów. W roku 1965 przewóz zwiększył siê o 6.082 tys. osób, w roku 1967 znowu wzrost o 7.163 tys., a ilość linii powiększa się do 88 stałych połączeń. Przez adaptację zabudowań otrzymanych po ZWP (Zakłady Wielkiego Proletariatu) przy ul. Grunwaldzkiej znacznie poprawiły się warunki pracy pracowników zaplecza technicznego. Znacznie też wzrosła gotowość techniczna pojazdów a wraz z nim wydajność eksploatowanego taboru. W roku 1957 ekspozytura elbląska osiągnęła aż dwa zaszczytne wyróżnienia: zdobywa I miejsce we współzawodnictwie na szczeblu gdańskiej dyrekcji PKS i III miejsce w Polsce. W październiku 1959 roku przeniesiona została siedziba dyrekcji z placu Grunwaldzkiego do wyremontowanego budynku administracyjnego przy ul. Grunwaldzkiej 61. W 1960 roku następuje kolejna reorganizacja. Państwowa Komunikacja Samochodowa zostaje podporządkowana Wojewódzkim Radom Narodowym. Od 1 stycznia 1960 roku ekspozytura zostaje przemianowana na oddział, a stacje terenowe na placówki terenowe. Całe pięciolecie 1956-60, na koniec którego oddział PKS w Elblągu posiadał 186 samochodów ciężarowych, 37 autobusów i zatrudniał 659 pracowników ukoronowane zostało zdobyciem I miejsca wśród wszystkich oddziałów PKS w Polsce. Ogromne potrzeby wysokokwalifikowanej kadry były głównym motywem utworzenia na bazie firmy w 1961 roku przy zakładowej samochodowej szkoły zawodowej. Pierwszym jej kierownikiem był Marian Purzyński. Szkoła szkoliła i zaspokajała potrzeby zakładu, głównie w kierowców i mechaników. Jednym z wieloletnich instruktorów nauki jazdy tej szkoły był pan Witold Łada, który w roku 2002 był jednym z kandydatów na Prezydenta Elbląga w pierwszych wyborach bezpośrednich. We wrześniu 1961 roku, placówka PKS w Kwidzynie, jako druga jednostka w oddziale zaczyna wykonywanie przewozów osobowych. W roku 1963 oddział po raz pierwszy rozszerza swoje usługi o przewozy międzynarodowe, w ramach przedsiębiorstwa patronackiego PMPS PEKAES w Warszawie. Również w 1963 na zlecenie Przedsiębiorstwa Spedycji Krajowej w Elblągu uruchomione zostają pierwsze regularne linie towarowej komunikacji samochodowej, początkowo do Warszawy i Bielska-Białej, później też i w inne rejony Polski. W 1996 roku dzięki korzystnym dotacjom z budżetu do zakupu nowych autobusów, plan zakupów przekroczono prawie dwukrotnie. Łącznie w latach od 1995 do czerwca 1999 zakupiono 40 autobusów w tym 9 o podwyższonym standardzie. W celu utrzymania się na rynku przewozów towarowych, dokonano także zakupów taboru ciężarowego w ilości 8 ciągników siodłowych z naczepami. W wyniku dokonanych zakupów taboru wartość księgowa środków transportowych wzrosła ponad dwukrotnie z 1.774 tys. Zł. w 1995r. do 4.146,4 tys.zł. na koniec czerwca 1999r. Jednocześnie z dokonywanymi zakupami wycofywano z eksploatacji najstarsze pojazdy nie nadające się już remontu, lub których remont byłby zbyt kosztowny. Na bieżąco prowadzono we własnym zapleczu technicznym kompleksowe remonty własnego taboru. Co roku przeprowadzano kilkanaście napraw głównych autobusów i pojazdów ciężarowych. Stan taboru autobusowego zwiększył się ze 149 szt. na koniec 1994r. do 160 w 1999r. Przeprowadzone w okresie trwania umowy o zarząd, przedsięwzięcia, zarówno w sferze finansowej jak i organizacyjnej przyniosły pozytywne rezultaty. Przedsiębiorstwo nie tylko utrzymało dobrą kondycję finansową i mocną pozycję na rynku, ale także rozwinęło szereg działalności, które umożliwiają osiąganie coraz to lepszych wyników i stwarzają podstawy do sprostania coraz to większej konkurencji. W roku 1997 Władysław Brachun Zarządca elbląskiego Przedsiębiorstwa Państwowej Komunikacji Samochodowej został laureatem plebiscytu o tytuł „Biznesmena roku 1996 regionu gdańskiego i elbląskiego”. Jak ważne było to wyróżnienie może świadczyć fakt, iż w Polsce istniało wtedy ponad 170 przedsiębiorstw PKS. Zaledwie 30 z nich utrzymywało się w czołówce i tylko w ich przypadku można mówić o rentowności. Zatem wyróżnienie Zarządcy było jednocześnie potwierdzeniem wysokiej pozycji elbląskiego przewoźnika. W sumie prawidłowe wykorzystanie własnego majątku doprowadziło do tego, że przedsiębiorstwo stało się firmą rentowną i dla załogi była to ogromna satysfakcja. Końcówka tej pięciolatki to ogromna zmiana w sposobie zdobywania zleceń transportowych. Przejawem nowej strategii był udział elbląskiego PKS w przetargach organizowanych przez Urząd Miasta Elbląg na wykonywanie usług transportowych w ramach komunikacji miejskiej. W roku 1999 Przedsiębiorstwo nasze, po rozpatrzeniu ofert otrzymało do obsługi znaczną ilość linii autobusowych w mieście od początku roku 2000. W ramach tej oferty do obsługi PKS przypadły następujące linie: 8, 11, 14, 18 i 31. Aby dobrze wywiązać się z przyjętych zobowiązań trzeba było dodatkowo do pracy przyjąć 20 kierowców i 3 mechaników. Te zadania wynikają z potrzeby zwiększenia zakresu remontów taboru, który będzie intensywniej eksploatowany. Ponadto trzeba pamiętać, że miasto Elbląg obecnie nie stać na finansowanie zakupów nowych autobusów z przeznaczeniem dla komunikacji miejskiej. Kolejna zmiana podziału administracyjnego Polski zaowocowała likwidacji woj. Elbląskiego i „przyłączeniem” Elbląga do nowego woj. Warmińsko-mazurskiego. Przedsiębiorstwo Państwowej Komunikacji Samochodowej w Elblągu jako pierwsze w woj. Warmińsko-Mazurskim przekształciło się w spółkę pracowniczą. Wojewoda Zbigniew Babalski i Zarządca Władysław Brachun podpisali 25 maja 2001 roku akt notarialny - umowę o oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania. Do spółki przystąpiło 456 pracowników PKS, co stanowiło 97% zatrudnionych. Na prywatyzację nie zdecydowało się tylko kilkanaście osób odchodzących na emeryturę bądź mających przejść na emeryturę w najbliższej perspektywie. Pracownicy wykupili udziały; wartość każdego z nich wynosiła 100 zł. Najskromniejsi współwłaściciele mają po 7 udziałów, a ponad połowa należy do kilkunastu pracowników. Nowi właściciele będą spłacać raty leasingowe w ciągu 10 lat w kwartalnych ratach. Dla nowych właścicieli firmy największym atutem była i jest pewność zatrudnienia. Po prywatyzacji nowa firma nosi nazwę: Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej w Elblągu, spółka z o.o.. Spółka całkowicie identyfikuje się ze swoją przeszłością, a jej największym atutem jest utrzymywanie się w czołówce najlepszych firm transportowych w kraju zarówno pod względem zarządzania i uzyskiwanych efektów finansowych. Firma kontynuuje swoją działalność prowadząc przewozy miejskie i lokalne ponad 170 autobusami, przewożąc nimi około 10 mln. pasażerów rocznie. W 2014 roku PKS Elbląg zawiązał konsorcjum z PKA Elbląg w celu świadczenia usług przewozowych autobusami miejskimi w Elblągu na rzecz ZKM. P.T. Braniewo ul. Przemysłowa 7, 14-500 Braniewo tel/fax 55 239 62 87 P.T. Nowy Dwór Gdański ul. Drzymały 8, 82-100 Nowy Dwór Gdański tel/fax 55 239 62 60 P.T. Orneta ul. 1 Maja 78, 11-130 Orneta tel/fax 55 239 62 36 P.T. Pasłęk ul. Kopernika 7, 14-400 Pasłęk tel/fax 55 239 62 78 Obsługuje linie Flixbus: 1200 Warszawa - Gdynia ( - Łeba w sezonie letnim) 1201 Warszawa - Krynica Morska (w sezonie letnim) 1302A Warszawa - Praga (od 25.04.2024) 1390 Gdynia - Kraków / Zakopane N1210 Warszawa - Gdynia ( - Łeba w sezonie letnim) N1275 Gdańsk lotnisko - Przemyśl / Wetlina N1302 Warszawa - Praga (od 25.04.2024) N1390 Gdynia - Zakopane N1395 Gdynia - Monachium (od 24.04.2024) |
Jármű adatok | Típus neve | Gyártó | Kasztni | Alváz | Motor | Sebességváltó Hajtás | Beszerzés éve | Selejtezés éve | Fotók | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
40004 | Volkswagen LT35 | Volkswagen | Technical Equipment | Volkswagen LT 35 [2D] | 2004 | - | Nincs kép | 1/1 |